Справочники писателя, историка, энциклопедиста Леонида Морякова "Репрессированные общественные и культурные деятели Беларуси"
Главная » Справочники » Репрессированные православные священно- и церковно-служители Беларуси, 1917-1967. Т. I » Том I » АНДРЭЙ (ЦІШКО)
АНДРЭЙ (ЦІШКО)
[14.11.1871 — верас. 1942 (?)], ігумен. Скончыў народнае вучылішча ў в. Старая Слабада Віцебскага пав. (1885), фельдшарскія курсы пры Гродзенскім ваенным лазарэце (1894). Яшчэ будучы свецкім чалавекам А. пабываў у Іерусаліме і на Афоне. Уражанне ад паломніцтва стала штуршком для паступлення ў Маркаў Свята-Троіцкі першакласны мужчынскі манастыр у Віцебску. У пачатку руска-японскай вайны прызваны ў армію фельдшарам. За самаадданую працу і клопат аб параненых узнагароджаны Георгіеўскім крыжам. Пасля вайны вярнуўся ў манастыр. 12.12.1912 пастрыжаны і ўзведзены ў сан іераманаха епіскапам Полацкім і Віцебскім Нікадзімам (Бокавым).* У пачатку 1-й сусветнай вайны зноў накіраваны на фронт у палявы шпіталь Віленскай ВА, дзе служыў святаром да Кастрычніцкага перавароту 1917. За службу падчас вайны ўзнагароджаны ордэнам св. Анны II і III ступеняў і залатым нагрудным крыжам. Пасля прыходу да ўлады бальшавікоў звольніўся са службы і вярнуўся ў манастыр. У 1919 Віцебская кансісторыя прызначыла А. на вакантнае месца ў Стараслабадскую Спаса-Праабражэнскую царкву. Пазней служыў у розных прыходах Латвіі. За шматгадовую плённую працу прадстаўлены да ігуменства, але мітрапалітам Рыжскім і ўсяе Латвіі Аўгусцінам (Петэрсанам) ** прадстаўленне было адкладзена. Да вясны 1942 жыў у Старой Слабадзе і дапамагаў па службе настаяцелю мясцовага храма. Пасля прашэння на імя мітрапаліта Літоўскага і Віленскага Сергія (Васкрасенскага)*** прызначаны настаяцелем Крэслаўскай царквы. Летам 1942 узведзены ў сан ігумена і накіраваны ў Пскоўскую місію. Паводле адной версіі расстраляны немцамі, паводле іншай памёр ад тыфу.
Кр.: www.mitropolia-spb.ru.
* Свецкае імя: Мікалай Паўлавіч; н. 17.1.1850 у сям’і святара Тамбоўскай епархіі. Скончыў Тамбоўскую духоўную семінарыю (1872), Казанскую духоўную акадэмію са ступенню кандыдата багаслоўя (1891). Рукапаложаны ў іерэя (1873). У 1887 аўдавеў. Пастрыжаны ў манашаскі сан. 28.2.1893 узведзены ў сан архімандрыта. 1.3.1893 прызначаны рэктарам Сімбірскай духоўнай семінарыі. 25.7.1895 хіратанісаны ў епіскапа Сарапулскага, вікарыя Вяцкай епархіі. З 17.12.1900 епіскап Прыамурскі і Благавешчанскі, з?3.11.1906 — Разанскі і Зарайскі, з 1911 — Полацкі і Віцебскі, з?8.3.1913 — Астраханскі і Енатаеўскі. Памёр 13.3.1914.
** Свецкае імя: Аўгусцін Адамавіч; н. 17.2.1873. Скончыў Рыжскую духоўную семінарыю (1895). Служыў псаломшчыкам і настаўнікам у прыходах і царкоўна-прыходскіх школах у Сунтужах, Каплаве, Лібаве (Латвія). Рукапаложаны ў іерэя (1904). Служыў у храмах Рыжскай епархіі. Падчас 1-й сусветнай вайны — ваенны свяшчэннік. З 1926 гарнізонны свяшчэннік у Даўгаўпілсе. 29.3.1936 хіратанісаны ў епіскапа і ўзведзены ў сан мітрапаліта Рыжскага і ўсяе Латвіі. У 1944 эміграваў у Германію. У 1946 увайшоў у юрысдыкцыю Рускай Праваслаўнай Зарубежнай Царквы. Памёр 4.10.1955 за межамі Латвіі.
*** Свецкае імя: Дзімітрый Мікалаевіч; н. 26.10.1897 у сям’і святара. Скончыў Маскоўскае духоўнае вучылішча. З 1918 на грамадзянскай працы. У 1922 паступіў у Маскоўскі Свята-Духаў манастыр. У 1925 пастрыжаны ў манашаства, рукапаложаны ў сан іерадыякана, потым іераманаха. З 1930 настаяцель сабора ў Арэхава-Зуеве. З 1931 рэдактар часопіса Маскоўскай патрыярхіі. З?1932 служыў ва Уваскрасенскім храме ў Сакольніках. Узведзены ў сан архімандрыта. 29.10.1933 хіратанісаны ў епіскапа Каломенскага, вікарыя Маскоўскай епархіі. З 1934 — епіскап Броніцкі, з 1936 — Дзімітраўскі. 8.10.1937 узведзены ў сан архіепіскапа, у?сак. 1941? — мітрапаліт Віленскі і Літоўскі, Экзарх Латвіі і?Эстоніі. Падчас 2-й сусветнай вайны заставаўся на акупаванай тэрыторыі. Забіты 28.4.1944 невядомымі.