Даведнiкi пiсьменнiка, гiсторыка, энцыклапедыста Леанiда Маракова «Рэпрэсаваныя грамадскiя i культурныя дзеячы Беларусi»

Пра пiсьменнiка Бiблiяграфiя Даведнiкi Валеры Маракоў Прэса Навіны Гасцявая кнiга Сувязь

Галоўная » Проза  » Непамяркоўныя Аповеды пра рэпрэсаваных і іх нашчадкаў. Рэпрэсаваных, але не зломленых...

Санька: 4. Велік

«Дарожны, вядома, не спартыўны, ды такой бяды, — уздыхнуў Санька, — і за гэта дзякуй Богу! Навюсенькi, чорна-серабрысты, для дарослых, — на ўсё жыццё хопiць».

Маме, каб пасля такой пакупкi да канца месяца дацягнуць, давялося ў цёткi Евы пазычыць. Сума ж немаленькая — шэсцьдзесят рублёў! Добра, калi ёсць суседзi, што могуць выручыць.

Мама не хацела купляць велiк — як прадчувала. І аказалася — правільна прадчувала. Пакуль з Санькам з’ездзiла ў магазiн, пакуль выбралi, заплацiлi, прывезлі — ужо й на вечар бралася. Трэба было б, на добры лад, «каня» ў кватэру зацягнуць i ўжо зранку пачаць круцiць педалi. Ды Санька не вытрымаў. Падняўшы велiк ажно на пяты паверх, нечакана перадумаў і не пакаціў у кватэру — ну як не пахвалiцца перад дзятвою такой пакупкай? І спусціў яго ўніз, у двор. Ездзiў сам, ездзілі і сябры — па чарзе — да поўначы. Гойсалі б і даўжэй, ды мама пагнала спаць. Санька так знямогся, што зноў валачы велік на пяты паверх паленаваўся. Не доўга думаючы, скаціў сваю радасць па прыступках у падвал: хай да ранiцы адпачне. За дзвюма дзвярамi будзе цэлы — адны, уваходныя, абабiты бляхаю, а другiя хоць і дашчаныя, але таксама надзейныя, з вялiкiм замком.

Усю ноч Санька аб’язджаў новы, з пахам свежай фарбы і змазкi, велiк. Прачнуўся — у нецярпенні — на досвiтку, цiхенька, каб не разбудзiць маму, узяў ключы i спусцiўся ўнiз. Але ключы не спатрэбiлiся: уваходныя, абабiтыя бляхаю дзверы былі сарваны з завесаў і валялiся на зямлі. Дзвярэй жа ад іхняга катушка наогул не было. Не было і новенькага чорна-серабрыстага «дарожнiка». Пах свежай заводскай змазкі застаўся, а велiка — не было.

Санька не адразу паверыў у прапажу. Мiльганула была думка: гэта сон, усё адбываецца ў сне, ён яшчэ не прачнуўся. Прачнецца — i велiк будзе на месцы, i дзверы — таксама. Галоўнае — прачнуцца, прачнуцца… Ды пякла, смаліла агнём ява: нiчога не будзе, дурань! Гэта не сон! Дзверы знесены! Велiк — прапаў! А доўг у мамы — застаўся. Яго мама будзе выплачваць па частках, як i дамовiлiся, — каб не так моцна адбiвалася на сямейнай касе.

Санька тады ці не ўпершыню гэтак бязлiтасна і жорстка сутыкнуўся са злодзеямi. Папраўдзе, не з імі самімі, а з вынiкам iх подлага ўчынку. Ён быў прыгнечаны, раздушаны ўшчэнт. Слёзы самі кацiлiся па шчоках.

«Не! — спрабаваў спынiць іх Санька. — Хай гэта не сон, хай. Тады — жарт. Нечы злы i дурны жарт. Жартаўнiк недзе катаецца па двары i чакае, каб пасмяяцца з мяне: “Ну што, намачыў штаны? Ха-ха-ха!”» Ды ява вяртала да рэальнасці: «Жартаўнiк? А выламаныя, сарваныя з завесаў дзверы? Гэта што — таксама жарт?»

Як вылез з падвала, Санька не памятае. Выбраўся, акінуў паглядам двор: а раптам? Велiка нiдзе не было. Нiкога не было. Двор яшчэ спаў: быў выхадны, нядзеля.

Участковы мiлiцыянер, якi наведаў iх пад вечар, быў наўздзіў спакойны. Санька і мама ажно абурыліся: веласіпед жа ўкралі, не гузік нейкі ці іншую дробязь! А міліцыянер супакоiў:

— Велiк свiснулi? Ну i што? Iх кожны дзень крадуць. Сцерагчы трэба «колы», вока не спускаць… Сам вiнаваты, хлопец, знайшоў дзе ставіць. — На развiтанне параiў: — Пахадзi па дварах. На веласiпедзе — не на машыне, далёка не заедзеш.

Аднак Санькаў велiк «заехаў», пэўна, далёка, бо так i не знайшоў ён свайго «дарожнiка», хоць месяцы два старанна абыходзiў блiзкiя i далёкiя двары.

Участковы сказаў: «Знойдзеце — званiце».

Навука пайшла на карысць. Больш нiколi ў жыццi нi гэтаму, нi iншым мiлiцыянерам Санька не званiў.

 



Галоўная вуліца Мінска. 1880-1940 / Кніга 2



Галоўная вуліца Мінска. 1880-1940 / Кніга 1



Валеры Маракоў. Лёс. Хроніка. Кантэкст



Вынiшчэнне



Рэпрэсаваныя лiтаратары, навукоўцы, работнiкi асветы, грамадскiя i культурныя дзеячы Беларусi. 1794-1991.



Рэпрэсаваныя лiтаратары, навукоўцы, работнiкi асветы, грамадскiя i культурныя дзеячы Беларусi. Рэпрэсаваныя Настаўнікі



Толькі адна ноч



Рэпрэсаваныя праваслаўныя свяшчэнна- i царкоўнаслужыцелi Беларусi. 1917-1967.



Рэпрэсаваныя праваслаўныя свяшчэнна- i царкоўнаслужыцелi Беларусi. 1917-1967.Том 2



Ахвяры i карнiкi.



Рэпрэсаваныя каталіцкія духоўныя, кансэкраваныя і свецкія асобы Беларусі. 1917-1964



Рэпрэсаваныя медыцынскiя i ветэрынарныя работнiкi Беларусi. 1920-1960



Планъ губернскаго города Минска 1873 года



Планъ губернскаго города Минска 1888 года



Планъ губернскаго города Минска 1911 года



100 мiнiяцюр



Непамяркоўныя



100 миниатюр



Непримиримые



Сшытак



Яны не ведалі



Рассказы



Непамяркоўныя


Паэзiя Валерыя Маракова


Пялесткі (1925)



На залатым пакосе (1927)



Вяршыні жаданняў (1930)



Права на зброю (1933)



Лірыка (1959)



Вяршыні жаданняў (1989)



Рабінавая ноч


 
 

© Леанiд Маракоў, 1997-2016.
Выкарыстанне матэрыялаў сайта для публікацый без дазволу аўтара забаронена.

Распрацоўка i дызайн сайта - студыя "Каспер".